Budynek szkoły 1910 roku |
Często przeglądając różne
materiały i teksty źródłowe dotyczące historii, napotkać można na zagadnienie Sodalicji
Mariańskich[1], czyli tak zwanych
Kongregacji Mariańskich. Temat z pozoru prosty, nastręczać może kłopoty w
zdefiniowaniu jak również w przedstawieniu pełnego wizerunku tego
Stowarzyszenia Maryjnego. Na tle kultu Maryi, który jest celem Sodalicji
dokonuje się wewnętrzne doskonalenie zasad religijnych i moralnych jej
członków. Na czele każdej Sodalicji stoi ksiądz moderator, a głownie
kierownictwo spoczywa w rękach zakonu Jezuitów, którego generał ma prawo
ustanawiać i zmieniać statut Sodalicji Mariańskich.
W
Państwowym Gimnazjum w Dębicy zaraz w pierwszych latach istnienia szkoły
zaczęły się tworzyć różne zrzeszenia o tendencjach naukowych. Centralną
instytucją przyczyniającą się do podniesienia poziomu intelektualnego uczniów
była tzw. Czytelnia im. Adama Mickiewicza. Skupiała ona uczniów zrzeszonych w
różnych kółkach naukowych. Jednym z nich było kółko filozoficzno-teologiczne,
którym kierował ksiądz Błażej Kotsis. W roku szkolnym 1914/1915 kółko zawiesiło
swoją działalność, lecz pozostała idea założenia pokrewnej instytucji. Pod
opieką księży katechetów powołana została do życia Sodalicja Mariańska wraz z
Towarzystwem św. ST. Kostki. Zrzeszenia te ostatecznie wyodrębniły się spod
wpływu Czytelni. Sodalicja Mariańska i Towarzystwo św. Stanisława Kostki
pozostawały pod opieką Księży Moderatorów, którymi kolejno byli: ks. Rejowski
(1915/16-1920/21), ks. Dr Dudziak (1921/22-1924/25).
Pieczęć biblioteki Sodalicji Uczniów |
W
latach 1921-1925 zaznaczył się szczególny rozwój Sodalicji, która rozporządzała
już wtedy własnym księgozbiorem i prowadziła swoje prace w trzech sekcjach :
-apologetycznej
-eucharystycznej
-abstynenckiej
W roku 1923/1924 Sodalicja zorganizowała
wycieczkę do Częstochowy w intencji dziękczynnej za polską szkołę w wolnej
ojczyźnie.
Członkowie
Sodalicji zwani sodalisami uczestniczyli w różnych obowiązkach i praktykach
religijnych. Sodalicja Mariańska uczniów Gimnazjum w Dębicy przyczyniła się do
spotęgowania i pogłębienia życia religijnego młodzieży szkoły.
Członkowie Sodalicji Uczniów dębickiego gimnazjum ze swoim sztandarem |
Podczas
uroczystości szkolnych jak również narodowych, młodzież sodalicyjna występowała
pod własnym sztandarem.
Organizowano uroczyste opłatki, wycieczki do pobliskiej
Zawady i na Jasną Górę. Sodalisi zajmowali się zbieraniem datków na cele
misyjne (np. do Rodezji).
Sodalicja
Mariańska jako organizacja religijna młodzieży służyła wyrobieniu wśród uczniów
zdrowych i pięknych charakterów rozwijanych na zasadach żywej wiary i opartych
na niej zasadach moralności. Obok pracy nad pogłębianiem wiary uczniowie
skupieni w sodalicji uzupełniali swoje wykształcenie przez odpowiednie referaty
i pogadanki, uczestniczyli w licznych rekolekcjach. W szkole Sodalicja Mariańska uczniów jako
zrzeszenie młodzieży istniała i działała równolegle z innymi kółkami
zainteresowań.
Założenie
religijno-moralnego bractwa sodalisów miało swą genezę w wysokiej czci jaką
oddawano Matce Boskiej. Zasadami tego stowarzyszenia było nie tylko nabożeństwo
do Najświętszej Maryi Panny, ale zachowanie w życiu nieskalanej prawości i
czystości obyczajów. Zaklęcie „Ut sum sodalis Marianus” – „Jakem Sodalis”, było
stanowczym dowodem prawdy, o której już nikt nie wątpił.
pieczęć Sodalicji Mariańskiej |
[1] Pierwszą Sodalicję założył
ksiądz Jan Leunis, jezuita, nauczyciel w rzymskim kolegium jezuickim. W 1584
roku papież Grzegorz XIII zatwierdził ją, a generał Jezuitów nadał jej w 1587
roku statut organizacyjny. Stopniowo Sodalicje rozwijały się we Włoszech,
Francji, potem przyjęto je w całym Kościele Katolickim. Początkowo zakładano je
dla uczniów gimnazjalnych, później wśród studentów uniwersyteckich, wreszcie
wśród inteligencji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz