DAWNE ORGANIZACJE MŁODZIEŻOWE

Budynek szkoły 1910 roku
SODALICJA MARIAŃSKA      

 
Często przeglądając różne materiały i teksty źródłowe dotyczące historii, napotkać można na zagadnienie Sodalicji Mariańskich[1], czyli tak zwanych Kongregacji Mariańskich. Temat z pozoru prosty, nastręczać może kłopoty w zdefiniowaniu jak również w przedstawieniu pełnego wizerunku tego Stowarzyszenia Maryjnego. Na tle kultu Maryi, który jest celem Sodalicji dokonuje się wewnętrzne doskonalenie zasad religijnych i moralnych jej członków. Na czele każdej Sodalicji stoi ksiądz moderator, a głownie kierownictwo spoczywa w rękach zakonu Jezuitów, którego generał ma prawo ustanawiać i zmieniać statut Sodalicji Mariańskich.
            W Państwowym Gimnazjum w Dębicy zaraz w pierwszych latach istnienia szkoły zaczęły się tworzyć różne zrzeszenia o tendencjach naukowych. Centralną instytucją przyczyniającą się do podniesienia poziomu intelektualnego uczniów była tzw. Czytelnia im. Adama Mickiewicza. Skupiała ona uczniów zrzeszonych w różnych kółkach naukowych. Jednym z nich było kółko filozoficzno-teologiczne, którym kierował ksiądz Błażej Kotsis. W roku szkolnym 1914/1915 kółko zawiesiło swoją działalność, lecz pozostała idea założenia pokrewnej instytucji. Pod opieką księży katechetów powołana została do życia Sodalicja Mariańska wraz z Towarzystwem św. ST. Kostki. Zrzeszenia te ostatecznie wyodrębniły się spod wpływu Czytelni. Sodalicja Mariańska i Towarzystwo św. Stanisława Kostki pozostawały pod opieką Księży Moderatorów, którymi kolejno byli: ks. Rejowski (1915/16-1920/21), ks. Dr Dudziak (1921/22-1924/25).
Pieczęć biblioteki Sodalicji Uczniów
            W latach 1921-1925 zaznaczył się szczególny rozwój Sodalicji, która rozporządzała już wtedy własnym księgozbiorem i prowadziła swoje prace w trzech sekcjach :
                                   -apologetycznej
                                   -eucharystycznej                                 
                                   -abstynenckiej
W roku 1923/1924 Sodalicja zorganizowała wycieczkę do Częstochowy w intencji dziękczynnej za polską szkołę w wolnej ojczyźnie.
            Członkowie Sodalicji zwani sodalisami uczestniczyli w różnych obowiązkach i praktykach religijnych. Sodalicja Mariańska uczniów Gimnazjum w Dębicy przyczyniła się do spotęgowania i pogłębienia życia religijnego młodzieży szkoły. 
Członkowie Sodalicji Uczniów dębickiego gimnazjum ze swoim sztandarem
            Podczas uroczystości szkolnych jak również narodowych, młodzież sodalicyjna występowała pod własnym sztandarem.      

Organizowano uroczyste opłatki, wycieczki do pobliskiej Zawady i na Jasną Górę. Sodalisi zajmowali się zbieraniem datków na cele misyjne (np. do Rodezji).
            Sodalicja Mariańska jako organizacja religijna młodzieży służyła wyrobieniu wśród uczniów zdrowych i pięknych charakterów rozwijanych na zasadach żywej wiary i opartych na niej zasadach moralności. Obok pracy nad pogłębianiem wiary uczniowie skupieni w sodalicji uzupełniali swoje wykształcenie przez odpowiednie referaty i pogadanki, uczestniczyli w licznych rekolekcjach.  W szkole Sodalicja Mariańska uczniów jako zrzeszenie młodzieży istniała i działała równolegle z innymi kółkami zainteresowań.
            Założenie religijno-moralnego bractwa sodalisów miało swą genezę w wysokiej czci jaką oddawano Matce Boskiej. Zasadami tego stowarzyszenia było nie tylko nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny, ale zachowanie w życiu nieskalanej prawości i czystości obyczajów. Zaklęcie „Ut sum sodalis Marianus” – „Jakem Sodalis”, było stanowczym dowodem prawdy, o której już nikt nie wątpił.
pieczęć Sodalicji Mariańskiej
Dyplom przyjęcia do Sodalicji Mariańskiej -w środku pieczęć Sodalicji-powiększenie na prawo
                                                                                                  
                                                                                                                                     
                                                                                                                
[1] Pierwszą Sodalicję założył ksiądz Jan Leunis, jezuita, nauczyciel w rzymskim kolegium jezuickim. W 1584 roku papież Grzegorz XIII zatwierdził ją, a generał Jezuitów nadał jej w 1587 roku statut organizacyjny. Stopniowo Sodalicje rozwijały się we Włoszech, Francji, potem przyjęto je w całym Kościele Katolickim. Początkowo zakładano je dla uczniów gimnazjalnych, później wśród studentów uniwersyteckich, wreszcie wśród inteligencji.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz